Avondzang |
夕暮れの歌 |
Het zuidewindje suist door zwarte twijgen, En kust het slapend dons der zangers teeder,- De zilvren boomen wiegen heen en weder, En doen hun schaduw met hen mede nijgen,- Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen, Een koele stilte daalt op donzen veder, De zilvren nachtzon sprenkelt droomen neder, En lacht van liefde in eeuwig lachend zwijgen: Mathilde,sluimer! Zomernacht doet droomen, En zomerdroomen zijn van manestralen. En manestralen zijn als liefdestroomen: De liefde doen zij uit den hemel dalen, En dalen in de ziel,die zij vervromen: Is de liefde dwaling,kan men zoeter dwalen...? |
南の風が吹く 黒い小枝を抜けて そしてくちづける 、眠っている歌い手に優しく- 銀の木々は揺れる 前に後に そして自らの影を一緒に曲げている- 静かな熱気が畑から立ち上がる 涼しい沈黙が羽毛に降り注ぐ 銀色の夜の太陽が夢をまき散らす そして笑っている 永遠の笑顔の沈黙の中で: マチルデ 眠れ!夏の夜はお前を夢見させる そして夏の夢は月の光なのだ そして月の光は愛の流れのようなもの: 彼らは愛を天国から降ろしてくる そして降り立つのだ 彼らが神格化する魂の上に: もし愛が誤るのなら その過ちをもっと甘くすることができるだろうか...? |
( 2021.06.23 藤井宏行 )